Mevsim sonbahar...Ağaçlar yapraklarını döküyor ve kışa hazırlanıyor. Aslında doğa kendini yenilmek için hazırlık yapıyor...
Mevsim bende de sonbahar... Şu sıralar ben de yaprak dökümleri yaşıyorum. Ancak benim hayat ağacımın yaprakları kendi kendine dökülmüyor. Ben ağacıma sopayla vuruyorum, sağlam olmayanlar, ağacı sıkı tutmayanlar düşüyorlar! Gereksiz yapraklardan arındırırsan ağacını, kışın yorulmaz ve bahara daha güçlü çıkar...Tıpkı hayatından gereksiz yükleri çıkarıp, yeni hayata hafifliğin huzuruyla başlamak gibi..... Farkında olmadan o kadar gereksiz yükleri omuzlanıyoruz ki haliyle o yükleri taşımaktan yoruluyoruz. Yaşam enerjimizi gereksiz yere o yükleri taşırken tüketiyoruz. Sonrasında yaşamdan zevk alamadığımızdan, mutsuz oluşumuzdan dem vuruyoruz...Hayır yaşamak bu değil...Yaşamak, mutlu olmak için tüm kapıları zorlamaktır, zorlanmak değil! Omzumda taşıdığım gereksiz insan yüklerini, gereksiz sorumlulukları bir kenara bırakıp yola devam etmek şu aşamada benim için en doğru tercihti.... Yüklerimden arındığım vakit hayata yeniden başlamaya hazır olacağım. Gereksiz yükler yavaşlatır, yavanlaştırır... Şimdi yapraklarımı döküyorum, isteyerek yapıyorum bunu... Evet canım yanıyor, yanmıyor değil ama bunu yapmalıyım...Nietzsche' nin dediği gibi 'kendi alevinle yakmaya hazır olmalısın kendini: Önce kül olmadan nasıl yeni olabilirsin ki?'....
Mevsim sonbahar...Yapraklarımı kendi ellerimle döküyorum; daha iyi olmak için...yeni olmak için ve en önemlisi mutlu olmak için....
Mevsim bende de sonbahar... Şu sıralar ben de yaprak dökümleri yaşıyorum. Ancak benim hayat ağacımın yaprakları kendi kendine dökülmüyor. Ben ağacıma sopayla vuruyorum, sağlam olmayanlar, ağacı sıkı tutmayanlar düşüyorlar! Gereksiz yapraklardan arındırırsan ağacını, kışın yorulmaz ve bahara daha güçlü çıkar...Tıpkı hayatından gereksiz yükleri çıkarıp, yeni hayata hafifliğin huzuruyla başlamak gibi..... Farkında olmadan o kadar gereksiz yükleri omuzlanıyoruz ki haliyle o yükleri taşımaktan yoruluyoruz. Yaşam enerjimizi gereksiz yere o yükleri taşırken tüketiyoruz. Sonrasında yaşamdan zevk alamadığımızdan, mutsuz oluşumuzdan dem vuruyoruz...Hayır yaşamak bu değil...Yaşamak, mutlu olmak için tüm kapıları zorlamaktır, zorlanmak değil! Omzumda taşıdığım gereksiz insan yüklerini, gereksiz sorumlulukları bir kenara bırakıp yola devam etmek şu aşamada benim için en doğru tercihti.... Yüklerimden arındığım vakit hayata yeniden başlamaya hazır olacağım. Gereksiz yükler yavaşlatır, yavanlaştırır... Şimdi yapraklarımı döküyorum, isteyerek yapıyorum bunu... Evet canım yanıyor, yanmıyor değil ama bunu yapmalıyım...Nietzsche' nin dediği gibi 'kendi alevinle yakmaya hazır olmalısın kendini: Önce kül olmadan nasıl yeni olabilirsin ki?'....
Mevsim sonbahar...Yapraklarımı kendi ellerimle döküyorum; daha iyi olmak için...yeni olmak için ve en önemlisi mutlu olmak için....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder